- Πιστεύεις πως είσαι ξεχωριστός και πως δικαιούσαι ευνοϊκότερης μεταχείρισης
- Είσαι ευαίσθητος στην κριτική και θυμώνεις έντονα όταν αξιολογείσαι αρνητικά
- Αποζητάς τον θαυμασμό και την αναγνώριση
- Καταφεύγεις συχνά σε φαντασιώσεις επιτυχίας, δύναμης, ή ιδανικής αγάπης
- Στερείσαι ενσυναίσθησης
- Αναζητάς τις διαπροσωπικές σχέσεις όχι για την ανθρώπινη επαφή αλλά για την επίτευξη κάποιου κέρδους
- Καταφεύγεις από τον ένα στόχο στον άλλον ώστε να θρέφεις την αυτοεκτίμησή σου
Είναι λοιπόν τόσο κακό να είναι κανείς ναρκισσιστής; Όχι, είναι πολλές φορές όμως δύσκολο, τόσο για τους ανθρώπους που είναι κοντά του, που αργά ή γρήγορα είναι πιθανόν να απομακρυνθούν, κατηγορώντας τον πως δεν ξέρει να αγαπάει, όσο και για τον ίδιο, καθώς όταν φεύγει το κοινό γύρω του και ο απορροφούμενος από εκεί θαυμασμός, απομένει μια αφόρητη μοναξιά. Τέλος είναι ίσως σημαντικό να ειπωθεί πως όλοι μας έχουμε ναρκισσιστικά στοιχεία, καθώς ο ναρκισσισμός εδρεύει σε ένα συνεχές, αυτό που διαφέρει είναι η έντασή τους, η οποία εξαρτάται κυρίως από τα βιώματα στην παιδική μας ηλικία. Έτσι αν είχαμε υπερπροστατευτικούς γονείς που δεν μας έβαζαν ποτέ όρια, είναι πιθανόν να είμαστε σε μεγάλο βαθμό ναρκισσιστές. Ωστόσο το ίδιο θα συνέβαινε και αν είχαμε υπερκριτικούς γονείς που δεν μας έδιναν αποδοχή και μπράβο, πληγώνοντας μας και οδηγώντας μας να πεινάμε για αυτά και να τα αναζητάμε στην υπόλοιπη ζωή μας.